Himno a la Jerusalén Celestial
Bernardo de Cluny
Fue monje clunianense y arzobispo de Toledo en la primera mitad del siglo XII. Trad: ADC
Ciudad de Sión, única, mansión mística, cimentada en el cielo.
Hoy por ti me gozo, hoy por ti llevo luto, me entristezco, te anhelo.
En ti, ya que en cuerpo no puedo, en espíritu a menudo penetro;
mas, carne terrena, tierra de carne, en seguida caigo de nuevo.
Nadie puede emular, y nadie osaría con la boca ser digno,
lo que en tus altas murallas, en tus enormes palacios, es brillo.
Puedo contarlo..., como puedo con estos dedos tocar el cielo,
o correr por el mar, detener en el aire una flecha en su vuelo.
Esta belleza tuya todo corazón oprime, ¡oh Sión, oh paz!
Ciudad sin tiempo, ninguna alabanza hacia ti sería de más.
Oh mansión nueva, la pía asamblea, el hombre piadoso, construye,
provee, despierta, acrecienta, señala, perfecciona, reúne.
[Original latino:]
Urbs Sion unica, mansio mystica, condita coelo,
Nunc tibi gaudeo, nunc tibi lugeo, tristor, anhelo.
Te, quia corpore non queo, pectore saepe penetro;
Sed caro terrea, terraque carnea, mox cado retro.
Nemo retexere, nemoque promere sustinet ore,
Quo tua moenia, quo capitolia plena nitore.
Id queo dicere, quomodo tangere pollice coelum,
Ut mare currere, sicut in aere figere telum.
Opprimit omne cor ille tuus decor, o Sion, o pax
Urbs sine tempore nulla potest fore laus tibi mendax.
O nova mansio, te pia concio, gens pia munit,
Provehit, excitat, auget, identitat, efficit, unit.